پیتر هیگز افتخار سال 2012 شد

پیتر هیگز،‌فیزیکدانی که وجود ذره بوزون هیگز را پیش‌بینی کرده‌بود، به عنوان یکی از افتخارات سال 2012 میلادی شناخته شد.

به گزارش BBC، هیگز در دهه 1960 به همراه تعدادی دیگر از فیزیکدانان مکانیزمی را ارائه دادند که می‌توانست چگونگی ایجاد جرم در بنیادی‌ترین بخش‌های جهان هستی را تشریح کند. این مکانیزم وجود ذرات هیگز را پیش‌بینی می‌کرد، ذره‌ای که در سال 2012 توسط برخورد‌دهنده بزرگ هادرون کشف شد.

Big bang بیگ بنگ ( انفجار بزرگ )

تصور می شود که منشاء «هستی یافتن» جهان، حادثۀ عظیمی است مشهور به Big bang بیگ بنگ که در 13.7 میلیارد سال پیش به وقوع پیوسته است. الگوهای نظری Big bang بیگ بنگ مبتنی بر آنند که رویدادهای تاریخ آغازین جهان بسیار سریع رخ داده اند.

بنابراین نظریۀ Big bang بیگ بنگ ، درآغاز زمان «یعنی در لحظه ی نخست»، جهان آمیزه ای بود از ذرات زیر اتمی گوناگون از جمله الکترونها، پوزیترونها، نوترینونها و ضدنوترینونها، همراه با فوتونهای تابش. دما ۱۰۰ میلیارد درجه ی سانتیگراد بود، و این آمیزه ۴ میلیارد برابر آب چگالی داشت. یک ثانیه بعد، دما به ۱۰ میلیارد درجه ی سانتیگراد سقوط کرد. ماده انبساط یافت و چگالی جهان به ۴۰۰ هزار برابر آب فرو افتاد. آنگاه ذرات سنگین تر، پروتون ها و نوترونها، شروع به شکل گرفتن کردند. چهارده ثانیه بعد دما به ۳ میلیارد درجۀ سانتیگراد کاهش یافت. پوزیترونها و الکترونهایی که برعکس هم باردار شده بودند، با نابود و خنثی کردن یکدیگر، انرژی آزاد کردند. آنگاه هسته ی پایدار هلیوم که حاوی دو پروتون و دو نوترون بودند، شروع به شکل گیری کردند. ظرف سه دقیقه پس از آفرینش جهان، دما به ۹۰۰ میلیون درجۀ سانتیگراد سقوط کرد. این دما برای ایجاد هسته های دوتِریوم (هیدروژن سنگین) که حاوی یک پروتون و یک نوترون است، به اندازۀ کافی پایین آمده بود.

۳۰ دقیقه بعد دما ۳۰۰ میلیون درجه ی سانتیگراد شده بود. مقدار بسیار اندکی از ذرات اولیه باقی ماندند و بیشتر الکترون ها و پروتون ها توسط پادذره های خود (پوزیترون ها و پادپروتون ها) از بین رفتند. بسیاری از پروتون ها و نوترون های باقی مانده با هم ترکیب شدند و هسته های هیدروژن و هلیوم را تشکیل دادند و چگالی جهان حدود یک دهم چگالی آب شد. گسترش جهان ادامه یافت و هیدروژن و هلیوم شروع به شکل دادن ستارگان و کهکشانها کردند.

آیا دیوار چین از ماه دیده می شود؟

یکی از معضلات بزرگی که دامن بشریت را گرفته، قبول کردن حرف های بی پایه و اساس بدون لحظه ای تفکر است. یکی از این حرف های گنده دیده شدن دیوار چین از فضا است. جالب است که نخستین بار در سده هیجدهم ( سال 1754 ) یک عتیقه باز انگلیسی بنام ویلیام استوکلی ( W. Stukeley ) از خودش پرانده که دیوار بزرگ چین آنقدر عظیم است که از ماه دیده می شود. این سخن تا اواسط قرن بیستم هم بارها و بارها بعنوان یک حقیقت بدیهی تکرار شد. اما از آن زمان تاکنون بارها و بارها گفته شده که نه خیر، دیوار بزرگ چین از فضا دیده نمی شود، منتها اشتیاق به بوق کردن حرف مفت، این حقیقت را همیشه مغلوب شایعات کرده است. رنگ این دیوار همرنگ خاکها و صخره ها و زمین های اطراف است، به علاوه قطر آن هم بیشینه 1.9 متر است. ادعای دیده شدن دیوار بزرگ چین از فضا مثل ادعای دیده شدن مولکولهای وراثتی با چشم غیر مسلح است ( چون مولکولهای عظیمی هستند پس لابد باید دیده شوند ).

کهکشان راه شیری

225 میلیون سال طول میکشد تا منظومه شمسی دور کهکشان راه شیری بچرخد. آخرین باری که زمین در وضعیت کنونی اش بود، دایناسورها تازه شروع به پرسه زدن در زمین کرده بودند.

- سام - Big bang بیگ بنگ

برترین تصاویر ماهواره ای سال 2012

سایت DigitalGlobe بعنوان عرضه کننده تصاویر فضایی و محتوای جغرافیایی، مجموعه ای از برترین تصاویر ماهواره ای تهیه شده در سال 2012 میلادی را منتشر کرده است.

محل برگزاری جشنواره Burning Man‌ - نوادا