آیا ما درون یک شبیه‌سازی کامپیوتری زندگی می‌کنیم؟

اگر روزی بفهمید دنیایی که در آن زندگی می‌کنید چیزی جز یک شبیه‌سازی کامپیوتری نیست، چه احساسی به شما دست می‌دهد؟ احتمال واقعیت داشتن چنین چیزی چندان هم دور از ذهن نیست؛ هرچند راهی هم برای دریافتن آن وجود دارد.

محمود حاج‌زمان: سه‌گانه محبوب ماتریکس دنیایی مجازی را به تصویر می‌کشید که در آن، انسان‌ها درون یک واقعیت شبیه‌سازی شده که توسط ماشین‌های هوشمند خلق شده بود زندگی می‌کردند. اکنون، یک استاد فلسفه و گروهی از فیزیک‌دانان این ایده را مطرح کرده‌اند که شاید ما واقعا درون یک جهان خلق شده توسط رایانه‌ها به نام Lattice (شبکه) زندگی می‌کنیم. علاوه بر آن، ما قادریم تا آن را شناسایی و آشکار کنیم.

جهان هولوگرافیک ( قسمت اول )

شواهدی در کار است که نشان می دهد جهان ما و هر آن چه در آن است از دانه های برف تا درختان کاج تا شهاب های فروافتاده و الکترون های چرخان همگی فقط تصاویر شبح وار یا فراکنش هائی از سطح واقعیتی است چنان دور از واقعیت خاص ما که تقریبا ورای مکان و زمان قرار می گیرد .

معماران اصلی این ایده حیرت آور دو تن از برجسته ترین متفکران جهان هستند : اولی " دیوید بوهم " فیزیکدان دانشگاه لندن و هوادار اینشتین و یکی از مهمترین فیزیکدانان کوانتوم و دیگری " کارل پریبرام " متخصص فیزیولوژی اعصاب از دانشگاه استنفورد و نویسنده کتاب درسی فیزیولوژی اعصاب به نام " زبان های مغز " . جالب تر اینکه " بوهم " و " پریبرام " هر دو مستقل و جدا از یکدیگر به این نتایج رسیدند ...

اینشتین نخستین کسی نبود که انرژی تاریک را پیش‌بینی کرد!

به نظر می‌رسد که هنگام کار بر روی ثابت کیهان‌شناختی، آلبرت اینشتین نخستین کسی بوده که به مفهوم انرژی تاریک اندیشیده است؛ واقعیتی که بعدها معلوم شد 80 سال از زمان خود جلوتر بوده است. اما...

به گزارش نیوساینتیست، در سال 1917 / 1296، معادله بدیع اینشتین در نظریه نسبت عام جهانیان را شگفت‌زده کرده بود. فضا-زمان را با عبارات هندسی در سمت چپ و انرژی را در سمت راست معادلات مشخص شده بود. علاوه بر اینها یک کمیت ثابت در سمت چپ این معادله جهان را ایستا نگاه می‌داشت، پدیده‌‎ای که با مشاهدات انجام شده در آن زمان سازگار بود. اما در سال 1929 / 1308، ادوین هابل نشان داد که جهان در حال انبساط است و اینشتین این ثابت را «بزرگ‌ترین اشتباه زندگی خود» نامید.

شبیه سازی مغز توسط ابر کامپیوترهای IBM

محققان شرکت آی بی ام ، با ساخت 530 میلیارد سلول عصبی و 100 تریلیون سیناپس، مبادرت به شبیه سازی مغز انسان کرده اند. این کار نخستین قدم به سوی ساخت یک مغز مصنوعی است. آنچه در دنیا به عنوان پیچیده ترین عضو بدن انسان شناخته شده است، مغز است. مغز قدرت ذخیره اطلاعات را در خود دارد و می تواند به طور همزمان هزاران داده را در خود جای دهد و بلافاصله آن را تفسیر

کند و عکس العملی مناسب نسبت به آن ها داشته باشد.
مغز می تواند مطالب را خلاصه کند، یاد بگیرد، برنامه ریزی کند و حتی خلاقیت از خود نشان دهد. همه این کارها فقط نیاز به W20 انرژی دارد. این در حالی است که براساس تخمین شرکت آی بی ام، کامپیوتر برای انجام همین پردازش، انرژی حدود MW100 نیاز خواهد داشت. واضح است که صرف چنین انرژی تقریباً عملی نیست. بنابراین برای نیل به این هدف لازم است به رویکرد جدید دیگری متوسل شد. پاسخ شرکت آی بی ام به این مشکل محاسبه شناختی (cognitive computing) است که تلفیقی از آخرین اکتشافات در حوزه عصب شناسی، نانوتکنولوژی و ابرکامپیوتر است

جهان بین بودن و نبودن

میچیو کاکو: من گاهی در دانشگاه، از دانشجویان خود در دوره دکترا، پرسشهای ساده یی می پرسم: مثلا اینکه چقدر احتمال دارد ناگهان محو شده و سپس دوباره در طرف دیگر دیوار ظاهر شوند. براساس نظریه کوانتوم، احتمال کوچک ولی در عی

ن حال قابل محاسبه ای وجود دارد که این اتفاق بیفتد. یا مثلا احتمال اینکه ما در اتاق خود از هم پاشیده و بر روی مریخ دوباره سر هم شویم. بر اساس نظریه کوانتوم، این امکان وجود دارد که انسان ناگهان بر روی مریخ ظاهر شود. البته این احتمال چنان کوچک است که برhی رخ دادن آن باید زمانی بیشتر از حتی عمر جهان صبر کنیم. در نتیجه در زندگی روزمره ما می توان چنین رویدادهای غیر محتملی را نادیده گرفت. در حالی که در سطوح زیر اتمی، چنین احتمالاتی برای عملکرد دستگاههای الکترونیکی، کامپیوترها و لیزرها، بسیار تعیین کننده و حیاتی محسوب می شوند.