چگونه بدون ترک کردن کهکشان راه شیری، از آن عکس می گیرند؟

حتما همه ی ما در جاهای مختلف عکس های زیادی از کهکشان راه شیری دیده ایم. عکس های کهکشان ما دو نوع هستند، عکس هایی که از روی کره ی زمین گرفته شده اند و عکس هایی که به نظر می رسند از خارج کهکشان گرفته شده باشند. در این پست بحث ما سر عکس های نوع دوم است. اگر ما انسان ها در خود کهکشان زندگی می کنیم، این جور عکس ها چگونه گرفته شده اند؟

زمین در فاصله ی 27000 سال نوری از سیاهچاله ی مرکز کهکشان راه شیری قرار دارد. برای کسی که در منظومه ی شمسی قرار دارد، گرفتن عکسی از کل کهکشان راه شیری غیرممکن است. این مسئله مثل این می ماند که وقتی در ماشینمان نشسته ایم، سعی کنیم از بیرون آن عکس بگیریم. اگر بخواهیم دوربینی به خارج از کهکشان بفرستیم تا عکسی برای ما بگیرد، هزاران سال طول می کشد که عکس گرفته شده به دست ما برسد!

متاسفانه من باید به اطلاع شما برسانم که اغلب عکس هایی که تاکنون از کهکشان محل سکونتتان دیده اید، ساختگی هستند! البته این عکس های ساختگی بی پایه و اساس هم نیستند. ما با بررسی چگالی اتم ها و یون های هیدروژن و همین طور بررسی مسیر گردش ستاره ها، به این نتیجه رسیده ایم که کهکشان ما از نوع کهکشان مارپیچی است. از طرفی دیگر ما با مشاهده ی کهکشان های مارپیچی همسایه، می دانیم که یک کهکشان مارپیچی چه شکلی است. ستاره شناسان با استفاده از این اطلاعات، توانسته اند تصاویر نسبتا دقیقی از کهکشان راه شیری به دست بیاورند، ولی هیچ کدام از این تصاویر، عکس نیستند.

هر بار که ما به آسمان نگاه می کنیم، می توانیم بخشی از کهکشان راه شیری را ببینیم. هر ستاره ای که با چشم غیرمسلح قابل رویت باشد، در کهکشان راه شیری قرار دارد. دید ما به کهکشان راه شیری مثل این می ماند که از لبه ی یک بشقاب به مرکز آن نگاه کنیم. به خاطر این که ما تقریبا در لبه ی کهکشان راه شیری قرار داریم، می توانیم بیشتر قسمت های کهکشان را ببینیم. بعضی ها با عکس گرفتن از قسمت های مختلف کهکشان راه شیری پانورما های بسیار زیبایی از آن درست کرده اند.

در شرایط مناسب، حتی مرکز کهکشان هم با چشم غیر مسلح قابل رویت است. البته اگر آلودگی هوا و آلودگی نوری امان بدهند! آلودگی نوری به روشن شدن بیش از حد محیطی بر اثر نور های مصنوعی می گویند. در شهر های بزرگ که شب ها چراغ های زیادی در آن ها روشن هستند، نه تنها نمی شود مرکز کهکشان را دید، بلکه اکثر ستاره ها هم قابل رویت نیستند.

اقیانوس و بیابان و کوه های بلند، بهترین مکان برای دیدن کهکشان هستند. اگر راهتان به هر کدام آن ها افتاد، حتما دوربین با خودتان ببرید. شاید شما یکی از بهترین عکس ها را از کهکشان عزیزمان بگیرید!