کهکشان مارپیچی راه شیری ما گستردگی به اندازه ی 120 هزار سال نوری دارد. خورشید ما حدود 27 هزار سال نوری از هسته کهکشان فاصله دارد و در بازوی جبار واقع شده است. ستاره شناسان تخمین می زنند که کهکشان راه شیری حاوی 400 میلیارد ستاره در اندازه و روشنایی های مختلف میباشد.
به گفته ستاره شناسان، بیش از 170 میلیارد کهکشان در جهان قابل مشاهده ما وجود دارد، که در فضا و جهات مختلف به فاصله 13.8 میلیارد سال نوری از ما واقع شده است. و به این ترتیب، اگر تعداد ستاره ها ی کهکشان ما را در تعداد کهکشان های قابل رویت جهان ضرب کنیم، به عدد 24^10 ستاره می رسیم. طبق محاسبات ،جهان قابل مشاهده یک جباب در فضایی به اندازه 47 میلیارد سال در تمام جهات است.این مقدار بزرگی جهان را تعریف می کند که می توانیم ببینیم، زیرا همان مدت زمانی است که نور از بیگ بنگ به ما رسیده است. اما خوب می دانیم که جهان ما با این همه ستاره و کهکشان هر اندازه هم که بزرگ و از نظر ما بی نهایت باشد، یک جهان حبابی است و انتهایی دارد.