برخی از شفق های فقط با دوربین دیده می شوند، که به آنها Subvisual گفته
می شود و با چشم غیر مسلح به سختی قابل مشاهده اند. در این تصویر، شفق سبز
به راحتی توسط چشم قابل رویت است. اما شفق سرخ فقط پس از 20 ثانیه نوردهی
با دوربین ظاهر شده است. علت این است که چشم انسان فقط برای درصدی از ثانیه
نور را جمع میکند درحالیکه دیافراگم دوربین برای مدت زمان طولانی تری
باز می ماند. این عکس زیبا که در نزدیکی
Anchorage، آلاسکا در آمریکا و در پاییز گذشته گرفته شده، در واقع بازتاب
شفق سبز قابل رویت و شفق Subvisual قرمز را در دریاچه به تصویر کشیده است.
بالاتر از دریاچه هزاران ستاره دیده میشوند مانند خوشهی ستارهای پروین،
سمت راست تصویر بالاتر از ابرها سیارهی مشتری در افق میدرخشد. پس از
برخورد ذرات پرانرژی خورشید بر مگناتوسفر زمین در واقع شفق ها به وسیله
ذرات پر انرژی الکترون و پروتونی که در قطبین زمین باریده و بر جو زمین
تاثیر می گذارند به وجود می آیند. هر دو شفق قرمز و سبز به طور معمول از
اتمهای برانگیخته اکسیژن به وجود می آیند. شفقها رنگها و اشکال گوناگونی
مشاهده می شوند.