Big bang بیگ بنگ ( انفجار بزرگ )

تصور می شود که منشاء «هستی یافتن» جهان، حادثۀ عظیمی است مشهور به Big bang بیگ بنگ که در 13.7 میلیارد سال پیش به وقوع پیوسته است. الگوهای نظری Big bang بیگ بنگ مبتنی بر آنند که رویدادهای تاریخ آغازین جهان بسیار سریع رخ داده اند.

بنابراین نظریۀ Big bang بیگ بنگ ، درآغاز زمان «یعنی در لحظه ی نخست»، جهان آمیزه ای بود از ذرات زیر اتمی گوناگون از جمله الکترونها، پوزیترونها، نوترینونها و ضدنوترینونها، همراه با فوتونهای تابش. دما ۱۰۰ میلیارد درجه ی سانتیگراد بود، و این آمیزه ۴ میلیارد برابر آب چگالی داشت. یک ثانیه بعد، دما به ۱۰ میلیارد درجه ی سانتیگراد سقوط کرد. ماده انبساط یافت و چگالی جهان به ۴۰۰ هزار برابر آب فرو افتاد. آنگاه ذرات سنگین تر، پروتون ها و نوترونها، شروع به شکل گرفتن کردند. چهارده ثانیه بعد دما به ۳ میلیارد درجۀ سانتیگراد کاهش یافت. پوزیترونها و الکترونهایی که برعکس هم باردار شده بودند، با نابود و خنثی کردن یکدیگر، انرژی آزاد کردند. آنگاه هسته ی پایدار هلیوم که حاوی دو پروتون و دو نوترون بودند، شروع به شکل گیری کردند. ظرف سه دقیقه پس از آفرینش جهان، دما به ۹۰۰ میلیون درجۀ سانتیگراد سقوط کرد. این دما برای ایجاد هسته های دوتِریوم (هیدروژن سنگین) که حاوی یک پروتون و یک نوترون است، به اندازۀ کافی پایین آمده بود.

۳۰ دقیقه بعد دما ۳۰۰ میلیون درجه ی سانتیگراد شده بود. مقدار بسیار اندکی از ذرات اولیه باقی ماندند و بیشتر الکترون ها و پروتون ها توسط پادذره های خود (پوزیترون ها و پادپروتون ها) از بین رفتند. بسیاری از پروتون ها و نوترون های باقی مانده با هم ترکیب شدند و هسته های هیدروژن و هلیوم را تشکیل دادند و چگالی جهان حدود یک دهم چگالی آب شد. گسترش جهان ادامه یافت و هیدروژن و هلیوم شروع به شکل دادن ستارگان و کهکشانها کردند.